دفتری که پیش رو دارید، مجموعه غزل‌های امیر اکبرزاده، شاعر جوان و با آتیه شعر آیینی است که توسط موسسه آینده روشن نتشر شده است

به گزارش آینده روشن امیر اکبرزاده در ابتدای این دفتر در چیزیشبیه توضیح آورده است: کلمات را صدا می‌زنم تا در چارچوب ابیات، دلدادگی‌ام را به گوش آسمان‌ها برسانم.

کلمات، شرح عاشقی‌ام هستند در خلاصه‌ترین بیان، وقتی از تو می‌گویم که در تک‌تک واژگانم حضور داری و شوقت در جان کلماتم جریان گرفته‌اند... .

«رأس کدام جمعه ساعت‌ها زنگ می‌زنند» مجموعه‌ای‌ست از دلدادگی‌هایم که جمع آمده‌اند تا ارادتم به حضرت آفتاب را به گوش عالم برسانم، هرچند این شعله کوچک در برابر خورشید بلند نام شیوایش سوسوی شب‌تابی حقیر است در برابر کرانه‌های مشعشع ماه بلیغ هفت آسمان.

این مجموعه ادای دینی‌ست عاشقانه به آستان شریف مولا و منجی عالم، حضرت ولی عصر ارادتی‌ست به او که سال‌هاست ـ از بدو تولد که نه، از آغاز خلقت در بی‌زمان ازل ـ ریزه‌خورخوان مجاورت اویم. خوب می‌دانم که کلماتم در بیان این ارادت، الکن هستند...

این غزل‌ها همه آواهایی هستند نارسا و زمزمه‌گونه در گوش هستی؛ هستی‌یی که حاصل جهان‌بینی محدود و کم وسعت من است. سعی کرده‌ام واژگان را آزاد بگذارم تا دلدادگی‌ها خود را سر به نجوا بردارند، تا هرگونه خواسته‌اند سخن بگویند با مولای خود ـ با امام زمان خویش ـ در زمانی‌که انسان دچار تکرار همیشه‌ی خود است و من نیز از همین انسان‌هایم؛ من نیز در روزمرگی‌ام زمان خود را گم کرده‌ام. غزل‌هایم را گفته‌ام تا نگرانی‌ها و دلشوره‌هایم آن‌گونه که هستند، بازبگویند و انتظارم را در قالب محدود وزن و قافیه، زبانی باشند که بتوانم چشم‌انتظاری‌ام را در جهان بی‌مرز و بوم امروز به ساحل امن حضرتش برسانم، تا بتوانم در کشاکش افکار سردرگم جهان، کرانه‌های حضور او را درک کنم و عاشقانه‌تر از همیشه او را منتظر باشم... .


انتهای پیام / 101