آیا شیعیان امامت و جانشینی پیامبر را موروثی می‌دانند؟ و در نحوه موروثی بودن امامت نیز اختلاف دارند و بعد از هر امامی در جانشینی فرزندان اختلاف کرده‌اند؟
اختلاف در فرق مختلف شیعه دلیلی بر انکار شیعه دوازده‌ امامی شمرده نمی‌شود. تو گویی اهل سنت یا پیروان هر آیین دیگری در مرام خود یک‌پارچه‌اند و هیچ‌گونه اختلافی در مذهب آنها دیده نمی‌شود و از سوی دیگر به جای این‌که شیعه دوازده امامی که محکم‌ترین ادلّه را برای اعتقاد خود دارد و بیشترین جمعیت را در میان فرقه‌های شیعی به خود اختصاص داده، دیده شود، به چند فرقه شیعی که بعضی منقرض شده و به تاریخ سپرده شده است پرداخته می‌شود و آن‌گاه ژست آزادی‌خواهان و مجاهدان را گرفته و بر امامان معصوم(علیهم السلام) هم‌چون امام سجاد(علیه السلام) و امام باقر(علیه السلام) تاخته و برای فریب مردم بزرگانی چون زید شهید را علم می‌کنند.
اگر اندک اطلاعی از دلایل شیعه بر امامت هر امام داشت باشیم هرگز از این دید به سلسله امامت نمی‌نگریم. سلسله امامان از زمان پیامبر مشخص بود و حدیث 12 جانشین، در تمام کتب معتبر اهل سنت (صحاح سته) نیز آمده است. هر چند آنها نام افراد را ذکر نکرده‌اند. اما در نزد ما روایات بسیاری مانند روایت لوح فاطمه زهرا(علیها السلام) وجود دارد که تک‌تک نام ائمه و ترتیب آنها را از پیامبر نقل کرده است. حدود نهصد روایت در مورد 12 جانشین پیامبر از شیعه و سنی وجود دارد که مجموع آن در کتاب منتخب‌الاثر آیت‌ الله صافی گلپایگانی ذکر شده است. بنابراین مسأله امامت امر مبهمی نبود که اختلافی باشد و هر کس هر که را می‌خواهد برگزیند. اختلافات گزارش شده اغراض سیاسی و اقتصادی داشته که اینجا جای تفصیل آن نیست علاوه روایات فراوان و اسناد تاریخی زیادی وجود دارد که امامان افراد بسیار شاخص از لحاظ علمی و عملی بوده‌اند و افراد دیگر حتی برادرانشان با آنها قابل قیاس نبوده‌اند لذا چنین نبوده که افراد هم‌طراز باشند تا سؤال شود که چرا این فرد باشد نه آن فرد؟ لیاقت امامت آنان و عجز دیگران کاملاً مشهود بود امام جواد(علیه السلام) در نُه سالگی امام می‌شود اما در مجلس مأمون که برای امتحان ایشان بوده است هر کسی سؤال می‌کند امام جواب دقیق آن را بیان می‌کند و فضل و علم او بر همگان آشکار می‌گردد. پس سلسلة امامت، سلسله موروثی نیست، سلسله برترین و شاخص‌ترین افراد جامعه است که لیاقت رهبری داشته‌اند و نگاه موروثی نگاهی مغرضانه و اشتباه است و وجود معجزات و کرامات این بزرگان شاهد این نگاه ناصحیح است.