امام مهدی کجا زندگی می‌کند؟
در پاسخ به اين سؤال به چند نكته بايد توجه داشت:
الف) با توجه به غيبت و پنهان زيستي حضرت مهدي (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) ، انتساب چند مكان به آن بزرگوار بسيار طبيعي است. روشن است كه مشخص بودن يك مكان خاص براي ايشان با امر غيبت ناسازگار است. و اين عجيب است امري كه موجب تأييد مخفي بودن و غيبت امام است(معلوم نبودن مكان خاص براي امام (علیه السلام) ) بخواهد دليل بر ضعف و انكار امام زمان (علیه السلام) قرار گيرد.
ب) اين كه يك فرد در چند محل استقرار داشته باشد و چند مكان منسوب به او باشد امر عجيب و محالي نيست. اين حضور مي‌تواند علل مختلف و گوناگوني داشته باشد همان گونه كه برخي كشاورزان در فصل زراعت در روستا و در غير زمان كشاورزي در شهر يا محل ديگر زندگي مي‌كنند و يا افرادي كه داراي مشاغل مهم هستند و با توجه به پروژه‌ها و وظايف كاري بايد در طول سال هرچند گاهي را در منطقه‌اي باشند.
ج ) اماكني كه داراي مستند روايي هستند فقط مكه و مدينه و اطراف آنها است. در منابع شيعه سامرا محل ولادت و شروع غيبت مي باشد و در هيچ يك از متون روايي و كلمات بزرگان ما نيامده است كه حضرت در زمان غيبت در سامرا (و در سرداب غيبت)استقرار دارد . جزيره خضراء نيز داستاني است كه از سوي علما و محققين مورد انكار واقع شده است و قابل پذيرش نمي باشد چرا كه مستند آن داراي ضعف و ابهام است. بعلاوه كساني كه جزيره خضراء را قبول دارند ، آنجا را محل اقامت اولاد امام مي دانند . از وادي شمروخ در يمن نه در منابع روايي شيعه از آن سخني مطرح شده است و نه در منابع اهل سنّت. به نظر مي آيد مستشكل براي تقويت شبهه هاي بي پايه خود به خود اجازه مي دهد مطالبي را نيز اضافه كند .
د ) برخي از اين اماكن قابل جمع با يكديگر است : كوه رضوي در كنار مدينه واقع شده است . طيبه نيز اسم مدينه است . بنا بر اين سه روايت كه در آن سخن از حضور امام (علیه السلام) در مدينه ، طيبه و رضوي ذكر شده است بيانگر آن است كه حضرت غالبا در مدينه و در اطراف آنجا حضور دارد چنانچه مرحوم مجلسي نيز اين نكته را متذكر شده است . (بحار ،ج52 ،ص157،ح20 )
ه ) علاوه بر آن كه حضور حضرت در اماكن نام برده شده مي تواند حضور غالبي باشد به اين معني كه در مواقع بسياري ،آن بزرگوار در اين محل ها حضور دارد ‌‌‌‌[و لذا با حضور و ديدار حضرت در ساير اماكن منافاتي ندارد]، ممكن است به حضور مرحله اي نيز اشاره داشته باشد به اين معني كه حضرت در ابتداي غيبت در رضوي بيشتر حضور دارد و روز هاي پاياني غيبت و نزديك ظهور در ذي طوي (كوهي كنار مكه) مستقر مي شود .
چنانچه در روايات مربوط به استقرار حضرت در ذي طوي در بردارنده امر ظهور است. از امام باقر (علیه السلام) نقل شده است «يكون لصاحب هذا الامر غيبة في بعض هذا الشعاب- و أومأ بيده اي ناحية ذي طوي – حتي إذا كان قبل خروجه...» (غيبة نعماني، باب 10، چهارمين فصل، ح30، ص182) و در حديث ديگر از آن بزرگوار آمده است: إن القائم يهبط من ثنية ذي طوي في عدة اهل بدر ... (غيبة نعماني، باب20، ح9). علامه تستري صاحب كتاب «قاموس الرجال» به حضور مرحله‌اي در دو مكان اشاره دارد. (كتاب مجموعه مقالات و گفتارها، ص64).
و) عبارت«ليت شعري أين استقرت بك النوي، بل أي ارض تقلك او ثري، أبرضوي أم غيرها أم ذي طوي» فرازهايي از دعاي ندبه است. شيعيان در اين دعا، در فراق و دوري از امام و تأخير در ظهور آن بزرگوار ندبه مي‌كنند. رضوي و ذي طوي با توجه به اينكه در مصادر روايي از آن ياد شده است لذا با روايت ديگر تنافي ندارد. شيعيان نيز با اين دعا ابراز ارادت خود را به حضرت نشان داده و شوق ديدار آن عزيز را بازگو مي‌كنند. آنان طبق آية شريفة «ادعوني استجب لكم» با زبان دعا از خدا مي‌خواهند كه در ظهور امام عصر(علیه السلام) تعجيل شود.